Kiteboard

Het is vandaag zestien graden met een windkracht vijf, niet de ideale stranddag om lekker op je handdoek te liggen. Dit is ook aan het strandbezoek te zien, er zijn alleen een paar wandelaars op het strand die genieten van de frisse wind. Omdat het niet druk is, ga ik met een collega in de auto op stap om een stukje gebiedskennis te doen. Onderweg zien we dat op het strand van een andere strandreddingsbrigade veel watersporters actief zijn zoals kite- en windsurfers. We rijden naar een van de andere posten van onze brigade. We maken even een praatje totdat de post opgeroepen wordt door de centrale post van de andere brigade. Er is een telefoontje gekomen dat er iemand is  flauwgevallen aan de waterlijn.

Lees verder

Glas

Ik ben deze ochtend aangekomen op het strand en heb voor het eerst sinds twee weken zand tussen mijn tenen. Vandaag zijn we met een beperkt aantal mensen. We zijn allemaal vrijwilligers, de meesten werken hiernaast of gaan nog naar school. De telefoon gaat. Het is altijd grappig om te zien hoe iedereen meteen aandachtig meeluistert als de telefoon opgenomen wordt. Een Collega neemt de telefoon op, pakt papier en begint te schrijven. Ik zie de woorden ‘glas’ en ‘veel bloed’ staan op het papiertje. Ik pak alvast de EHBO spullen en bepaal wie ik mee ga nemen. Mijn Collega geeft aan dat iemand bij een paviljoen verderop gewond is aan zijn voet doordat hij in glas is gaan staan.

Lees verder

Examendag

Vandaag zijn de examens. De dag waarop de lifeguards in opleiding kunnen laten zien wat ze geleerd hebben en zichzelf aan de examinator kunnen bewijzen. Omdat er meer kandidaten zijn dan examinatoren bestaat deze dag vooral uit wachten, een mooi moment om bij te praten en zandkastelen te bouwen. Tijdens de examens is de reddingspost operationeel en inzetbaar. Ik hoef zelf geen examen te doen, maar mocht er iets gebeuren op het strand dan sta ik samen met mijn collega klaar om daar naartoe te gaan. De examens zijn afgerond en alle geslaagden krijgen de diploma’s uitgereikt. In de laadbak van de strandjeep praat ik samen met andere nog wat na over het examen, tot we geluid horen uit de portofoon die in verbinding staat met 112.

Lees verder

Jimmy

Naseizoen. Voor ons betekent dat, dat we deze periode alleen in de weekenden toezicht houden op het strand. We opereren dit weekend vanuit een post, er is niet voldoende bemanning om meer posten te openen. Omdat het gebied verderop wel bij ons bewakingsgebied hoort, rijden we er naartoe. De post waar we dit weekend vanuit opereren wordt gebeld door de 112 meldkamer. De politie is gebeld met de melding dat er een hond aangevallen is op het strand door een andere hond. We rijden naar de genoemde locatie. De melder zou een blauw shirt aan hebben, er staan ook twee paarden bij. Omdat de blauwe kleur vrij vaak voorkomt, zoeken we vanuit de auto naar de paarden.

Lees verder

Horloge

De waterscooter is terug van een onderhoudsbeurt, we traileren met de auto de waterscooter over van wegtrailer naar strandtrailer. Ik maak nog even de laatste dingen in orde aan de waterscooter, tot we opgeroepen worden door de post. Omdat we wel vaker opgeroepen worden, maak ik af waar ik mee bezig ben. Mijn collega roept dat we moeten gaan, er is een onwelwording bij een paviljoen. Een strandbezoeker heeft door dat we snel weg moeten en helpt duwen. Een andere post heeft telefoon gekregen van het paviljoen, echter hadden ze geen materieel beschikbaar omdat ze met een vermissing bezig waren. Ondanks de langere aanrijtijd, gaan we er naartoe. Ook de boot is al onderweg.

Lees verder

Fietstunneltje

Het is een zonnige dag met een briesje wind en weinig golven. Omdat de chauffeur van reddingspost Scharendijke pas om 12:00 uur op het strand kan zijn, draai ik tot die tijd op deze post. We genieten van de zon, houden toezicht en proberen de jongere strandwachten wat kennis bij te brengen. Ook komt er een collega langs die in de buurt op vakantie is. Die drinkt gezellig een kop koffie met ons. De chauffeur is inmiddels aangekomen en ik ga hem ophalen. We rijden de duinen over en worden meteen aangesproken aan de landkant van de duin. Er is een meisje flauwgevallen en ze komt niet meer bij.

Lees verder

Duikers in gevaar

In ons bewakingsgebied bevindt zich een spuisluis, die uitmondt in een meer achter de dijk.
Zeehonden komen vaak even boven bij de sluis, kijken wat rond, nemen een hap lucht en gaan weer onderwater. Tijdens het varen kijk ik in de opening van de spuisluis. Deze is gemarkeerd door een ballenlijn die aangeeft dat je hier niet binnen mag komen, omdat de stroming daar heel sterk is. Achter de ballenlijn zie ik vlakbij de sluis twee zwarte bolletjes vanuit de zee omhoogkomen. Zeehonden, denk ik bij mijzelf. Na enkele seconden gaan ze niet onder en kijk ik nog eens goed. Ik kan het niet goed zien en vraag de schipper om te stoppen, hij stopt en kijkt mee. Het zijn helemaal geen zeehonden, maar twee duikers.

Lees verder

De hondeling

Het waait hard vandaag, het is windkracht vijf, de zon schijnt en de lucht is blauw. We gaan een stuk rijden met de auto. Het is redelijk druk en diverse mensen zetten een strandtentje op. De een heeft daarbij meer succes dan de ander. Een enkele keer zie je iemand achter een weggewaaid tentje aanhollen, waarna een behulpzame strandbezoeker het tentje opvangt. Wij rijden rustig over het strand en zien een oude man zwaaien. We rijden ernaartoe.

Lees verder

Soaren

Zon, zee en strand, de ideale omstandigheden om van een septemberweekend te genieten. We rijden in de auto vanaf de reddingspost in Renesse naar de reddingspost Westenschouwen. Onderweg zien we een groot aantal mensen soaren, hierbij zweven de paragliders op de opstijgende lucht die vanuit zee tegen de duinen aan waait, een bijzonder gezicht. Aangekomen op de andere post, drinken we wat ranja en lossen een klein incidentje op. We rijden rustig over het strand tot er een wandelaar ons aanhoudt. “Daar moeten jullie zijn’’, roept hij wijzend naar een plek verderop.

Lees verder

Bengels

De draaidag is afgelopen en we eten een lekkere pasta pesto, een klassiek recept dat vaak op ons menu staat. Als de pannen leeg zijn en de buiken vol gaat iedereen van tafel. De auto brengt een collega naar de camping waar zij verblijft en de rest begint met de afwas. We zijn nog maar net begonnen als de chauffeur uit de auto ons vraagt of we de portofoon aan willen zetten. De meldkamer vertelt ons dat er een vermissing is.

Lees verder

De zoektocht naar de schelpjeszoeker

17.12 uur

Een oudere dame komt de reddingspost oplopen. ’’Hebben jullie mijn dementerende man gezien?'', vraagt ze. Wij hebben niemand gezien maar gaan de dame helpen. Ze vertelt dat haar man vaak naar het strand gaat om schelpjes te zoeken. Ondanks zijn dementie kan hij altijd de weg terugvinden. Inmiddels is hij al 6 uur niet gezien. We schakelen hulp van de politie in en stellen mevrouw hiervan op de hoogte.

Lees verder